Nadszedł poranek 1 stycznia 2022 i obudziłam się w całkiem Nowym Roku. Dla jednych to pierwszy dzień roku, a dla mnie od 12 lat to małe święto. 12 lat temu usiadłam i popełniłam pierwszy wpis dla Latarnicy. Nic nie zakładałam, nic nie planowałam, podpatrywałam jak się to rozwinie i czy będę chciała w tym trwać. I tak stukając dla was kolejne wpisy i przypatrując się temu z boku wytrwałam do dziś. Zaczynałam w zupełnie innych czasach, byłam młodsza o 12 lat i miałam przed sobą wiele latarnianych doświadczeń oraz całą kocią przygodę, bo niemal rok później adoptowałam mojego pierwszego kota.
Dziś z perspektywy 12 lat naprawdę NIE WIEM jak dałam i daję radę wracać tutaj by wrzucać to co mnie kręci i zachwyca. Może to jest tak, że zachwyty uskrzydlają i dają sił. W końcu pasje to trochę stan bycia wiecznie na haju – znam to z doświadczenia i wielu znajomych faromaniaków to potwierdzi.
Będąc dziś w tym miejscu i w tym czasie nie mogę obiecać równej aktywności. Czas płynie, zdrowie się sypie, a mnie padło akurat na kręgosłup i bywają dni kiedy naprawdę nie mogę usiąść do kompa. w ogóle wtedy nie egzystuję i oby było ich jak najmniej. Proszę więc o zrozumienie. Bo chcę być tu dalej z Wami.
Mam wspaniałe grono znanych i nie znanych czytelników. Pomagacie mi prowadzić ten blog, inspirujecie, podsyłacie materiały. Wszystkim Wam dziękuję za kolejny 2021 rok aktywności i obyśmy dalej tak działali wspólnie w 2022 roku.
Zdrowia, sił, pasji i marzeń, które sprawiają że unosimy się nad ziemię. Obym za rok usiadła tutaj i napisała kolejny urodzinowy post. Dziękuję Wam Kochani!
Fot. główna wpisu freepik.com
Fot. Vie Studio z Pexels.com